یکی از بزرگترین اشتباهاتی که یک انسان می تواند انجام دهد این است که به جای سفر به آینده ، سفر به گذشته را انتخاب کند .

گذشته از دیر باز چراغ راه اینده بوده و خواهد بود ، اما آیا با رفتن به گذشته و به اصطلاح overthink کردن آن جویدن خاطرات ، شخم زدن زمین بایر گذشتگان چیزی را قرار است بدست آوریم ؟؟؟

آیا واقعا می توان از گذشته ای که شما در آن زخم های بسیاری دریافت کرده اید، درس های جدید آموخت ؟ چه درسی را خواستید فرا بگیرید که سال گذشته نیاموختید و امسال به طرز معجزه اسایی قرار است آپدیت شود؟ هیچ هیچ

خودم : به شخصه اعتقاد دارم انتقام چیز خوبیست اما اونقدر ازش میگذره که خود حس انتقام می مونه و شما اسم حتی اونهایی که می خواستین ازشون انتقام بگیرین فراموش کردین! خنده داره مگه نه …

بله ماندن در گذشته انتقام ناجوری هستش که شما از خودتون میگیرین و تنها کشته ی این نبرد خیالی شما هستین ! به مانند یکی از الهه های یونان باستان که با زئوس مشکل داشت و زئوس آنرا طلسم کرد که هروز بمیرد و صبح فرداش دوباره زنده شود!

رفیق من ! این مسیری که شما داری میری من دوبانده اسفالتش کردم هیچی نیست ، لبخند بزن به گذشته ت ، هروز از کنار دکه ی گذشته رد نشو و روزنامه شو نخر !

به جاش انرژی بزار روی کاراکتر فردی متعالی آینده ت! ورزش کن ! تخصص یاد بگیر ! وقت تلف نکن که زندگی بسیار کوتاه تر از آنچه فکر میکنید است .

در انتها از همه شما متنفرم – با تشکر ! 😁😁

به نقل از نوشته های علی صابری | با سابقه بستری روانی ۶ ساله در امین آباد تهران |